Recensie: De IJzige verloofde – Christelle Dabos

Ophelia leeft samen met haar grote gezin op ark ‘Anima’. Anima staat onder leiding van Artemis, de familiegeest. Elke bewoner stamt van haar af. Ophelia leeft een terug getrokken bestaan. Ze komt graag in het archief van haar oud oom en runt een museum. Met haar lezer-handen kan ze de geschiedenis van elk voorwerp lezen. Daarnaast heeft Ophelia nog een bijzondere gave. Ze kan reizen met spiegels. Stapt ze bij de ene spiegel erin, dan komt ze in een andere spiegel eruit. Ophelia is op een leeftijd dat ze aan een man gekoppeld moet worden. Ze wijst iedereen af totdat ze aan een belangrijke man wordt gekoppeld van een andere Ark. Ze heeft geen keus meer. Haar geliefde Anima-ark moet ze inwisselen voor de koude Pool. Niet alleen de Pool is koud, ook haar aanstaande is niet de meest warme man (wat meteen de titel ‘De IJzige verloofde’ verklaard’.

Na een lange reis landt ze in de Hemelbrucht. Een ark die zweeft naast de pool. Een warm welkom is het daar niet. Al snel ontdekt Ophelia dat ze onderdeel is van een groot plan. Een plan dat niet mag uitkomen. Haar verloofde en zijn tante Brunhilde doen er alles aan om haar te verstoppen voor andere clans. Totdat Brunhilde tijdelijk op Maneschijn moet komen wonen. Ophelia moet mee, maar moet zich vermommen. Als knecht brengt ze de maanden door op Maneschijn. Ze heeft als knecht wel het voordeel dat ze alles ziet en hoort.

Hoe langer Ophelia als knecht doorbrengt hoe meer ze lucht krijgt van alle intriges en begint ze zich af te vragen wie zij is en wat ze wil. Wil ze wel trouwen? Wat is haar rol? Wat moeten ze van haar? Ophelia belandt in een kat en muis spel. Ze is vastberaden om vooral haar eigen weg te kiezen.

Laat je meevoeren met het verhaal over de verlegen Ophelia. In het begin moet je een beetje inkomen en lijkt alles erg saai. Gaandeweg leren we Ophelia, de wereld en haar nieuwe familie beter kennen. Langzaam ontvouwt dit magische verhaal met zijn prachtige wereld zich uit.

Het is prettig dat je aan het begin niet bekogeld wordt met allemaal feiten over deze wereld. Alles komt gelijkmatig. Hierdoor lijkt het boek een langzame start te hebben, maar aan de andere kant is dit ook erg prettig. Je hoeft een bladzijde niet opnieuw te lezen om het te kunnen snappen. Af en toe neigt het een beetje kinderlijk, toch is dit niet storend. Hoofdstukken hebben een fijne lengte. Er is heel veel aandacht besteedt aan de details. Voorwerpen en mensen worden nauwkeurig beschreven. Hierdoor kun je, je heel goed voorstellen hoe de wereld in elkaar zit. Sommige karakters had de schrijfster meer mogen uitdiepen. Leuke karakters die heel oppervlakkig blijven en juist die karakters mogen wat meer worden beschreven. Ophelia oogt in het begin erg saai. Niet echt een denderend karakter om te volgen. Toch zijn haar ontwikkelingen interessant. Stap voor stap merk je dat ze een ontwikkeling doormaakt. Van introverte jonge vrouw tot een vastberaden vrouw.

Het grootste deel van het verhaal is gebaseerd op politiek. Er is sprake van rijk en armoede, hiërarchie, geheimen, moorden, achterbaksheid en vooral heel veel nep lachjes. Als je denkt dat het begint te vervelen neemt het verhaal op tijd een andere wending. Gelukkig raakt het zijn magie niet kwijt. Het verhaal laat je hechten aan karakters en je bewondert ze. Toch blijven grote en denderende avonturen en plotten een beetje uit. Het boek eindigt niet met een grote BAM!

Helaas heeft het verhaal af en toe een sombere flow. Er wordt weinig gelachen, zijn er weinig opbeurende gedachtes of is er geen sprake van sprankelende liefde. Af en toe is dit een gemis. De wereld op de Pool komt erg hard over. Dit is vast ook de bedoeling, misschien hadden we toch net iets meer Amina willen zien.

Desalniettemin kijken we uit naar het volgende deel die verschijnt begin 2021.